We wnętrzu świątyni znajduje się kilka ołtarzy, w tym główny z zabytkowym obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Obfite uposażenie mszalne (złocone kielichy, ampułki, ornaty, monstrancja) pochodzi z darów klasztoru Norbertanek. Oprócz tego, są też cztery ołtarze boczne, barokowe konfesjonały, ambona i marmurowa chrzcielnica. Na chórze mieszczą się 17-głosowe organy z zabytkową dziewiętnastowieczną szafą organową. Ściany i sufity pokryte są współczesną polichromią z połowy XX wieku, a okna zdobią witraże z postaciami świętych - ufundowali je parafianie.

Wizerunek Matki Boskiej Krzęcińskiej od wieków uważany jest za cudowny i otaczany kultem. Starsi mieszkańcy twierdzili, że mieszkają w ogródku Matki Bożej, która zawsze ich chroniła od różnych niebezpieczeństw, a podczas nawałnic czy anomalii pogodowych okrywała swym płaszczem, przez co czuli się bezpieczni. W 1729 roku nałożone zostały na obraz korony, a obok zawieszono złote i srebrne wota. Tego samego roku kościół wzbogacił się o trzeci dzwon.

Z nazwą kościoła wiąże się historia pewnej pomyłki: poświęcenia dokonał ksiądz biskup Albin Dunajewski w 1887 roku. Wtedy też podano do kurii wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, zamiast stosowanego do tej pory Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Nikt nie sprostował na czas tego błędu, toteż wezwanie to pozostało i jest używane po dziś dzień.