Wieś Paszkówka w XIII wieku należała do rycerskiego rodu Radwanitów. Prawdopodobnie stał tu wtedy niewielki, drewniany dwór, który od XIV wieku zmieniał właścicieli. W XIX wieku przejęła go rodzina Wężyków i w 1865 roku rozpoczęto budowę pałacu, który do 1940 roku pozostał ich siedzibą. Pałac nie był zniszczony w czasie II wojny światowej. Po wojnie mieściło się w nim: kółko rolnicze, szkoła, ośrodek zdrowia, punkt weterynaryjny, a nawet pieczarkarnia. W czasie remontu w 1971 roku dobudowano piętro, a w 1975 roku uruchomiono w pensjonat „Kasztelanka”. Na początku lat 90. XX wieku obiekt popadł w ruinę, opuszczony i zdewastowany w 1997 roku przejęła gmina, od której kupił go prywatny właściciel. W czasie remontu przywrócono obiektowi pałacowy charakter i urządzono w nim hotel. Pierwotny pałac był jednopiętrowy z ośmiokątną klatką schodową z krenelażem, umieszczoną w zewnętrznej wieży. Pałac zbudowany pod koniec XIX wieku przez krakowskiego architekta Feliksa Księżarskiego. Jest neogotycki z elementami neogotyku angielskiego, piętrowy na planie wydłużonego prostokąta. Elewację zdobią mauretańska wieżyczka, sterczyny, ryzality, gzymsy, fryz, nad wejściem tarcza herbowa Wężyków i Żeleńskich oraz pod oknami piętra ceramiczne płytki z mitologicznymi postaciami. Pałac położony jest w angielskim parku z XIX wieku. Do zespołu pałacowo-parkowego należy Hotel „Spichlerz” wzniesiony na fundamentach dawnego spichrza. W parku znajduje się nadal wykorzystywana piwniczka na wino.