Kościół zbudowano w 1661 roku, na terenie dużej parafii Tropie, z fundacji starosty warszawskiego, kasztelana wojnickiego i margrabiego Jana Wielopolskiego z Pieskowej Skały, który pozwolenie na budowę otrzymał od króla Jana Kazimierza. Parafię rożnowską w 1662 roku erygował biskup Mikołaj Oborski. Kościół w 1705 roku poświęcił biskup Kazimierz Łubieński.

To budynek konstrukcji zrębowej, oszalowany, składający się z trójbocznie zamkniętego prezbiterium z dwiema zakrystiami po bokach i szerszej nawy. Przy nawie od wschodu i północy dostawiono kruchty. Dach jest dwuspadowy, blaszany z wieżyczką na sygnaturkę z baniastym hełmem z latarnią.

We wnętrzu współczesna polichromia pokrywa pozorne sklepienie kolebkowe z płaskimi odcinkami stropu w nawie, wspartymi na czterech słupach. Prezbiterium zdobią malowidła Bogumiły Stadnickiej z XX wieku. Na suficie i ścianie chóru muzycznego zachowała się późnorenesansowa polichromia z około 1688 roku. W barokowym ołtarzu głównym z około 1700 roku, znajduje się rzeźbiona grupa Ukrzyżowania z drugiej połowy XVII wieku, którą można obejść przez bramki z aniołami. W ołtarzach bocznych w stylu rejencji, z połowy XVIII wieku, umieszczono obrazy świętego Wojciecha i cudowny Matki Boskiej Bolesnej z XVII wieku, a obok najstarsze zachowane wotum czyli barokowy portret Stanisława Krzesza z 1691 roku, cudownie uzdrowionego za sprawą Madonny. Cenna jest kamienna chrzcielnica z przełomu XVII i XVIII wieku z drewnianą pokrywą z 1663 roku, poza tym konfesjonał z malowidłami figuralnymi i stalle z XVII wieku oraz epitafia. Witraże są projektu Marka Niedojadło.

Obok stoi wolnostojąca dzwonnica z około połowy XIX wieku w formie trzech filarów krytych dachem gontowym, między którymi zawieszono dzwony, najstarszy odlany w 1661 roku w Preszowie przez Macieja Urlicha.

Kościół znajduje się na Szlak Architektury Drewnianej – światowe dziedzictwo w Małopolsce