To modrzewiowa, barokowa świątynia konstrukcji zrębowej, podbita gontem. Nawę i prezbiterium kryje wielopołaciowy, jednolity dach gontowy szerokości nawy, nad węższym prezbiterium wysunięty szerokim okapem na wspornikach. To kościół trójdzielny składający się z nawy, trójbocznego prezbiterium i wieży otoczonej zamkniętymi podcieniami zwanymi sobotami. Wysoka wieża konstrukcji słupowej ma lekko pochyłe ściany obite gontem, wieńczy ją oszalowana deskami izbica z ażurową latarnią i cebulastym hełmem. Na kalenicy dachu znajduje się wieżyczka-sygnaturka z ażurową latarnią.

Nawę kryje strop, prezbiterium płytkie, pozorne sklepienie kolebkowe, zdobią je polichromie z lat 20. XX wieku. Wyposażenie jest głównie z XVII–XVIII wieku. Ołtarz główny pochodzi z około 1700 roku, a dwa neogotyckie ołtarze boczne z XIX wieku. W prezbiterium umieszczono pietę z kapliczki na Olszynach z około 1370 roku. Na belce tęczowej znajduje się barokowy krucyfiks oraz posągi Matki Bożej, apostoła Jana Ewangelisty i św. Marii Magdaleny. Cenne są: kute drzwi do zakrystii pochodzące z poprzedniego kościoła, rokokowa ambona, późnobarokowe stalle, wczesnobarokowy konfesjonał z figuralnymi malowidłami. Ciekawa jest kamienna kropielnica o ludowym charakterze z XVII wieku i kilka barokowych obrazów.

Odpust parafialny obchodzony jest 11 listopada.