W 1614 roku kościół został przebudowany z funduszy ówczesnego właściciela Łapanowa, Marcina Lutosławskiego. Ufundował on także kaplicę świętej Anny, którą przybudowano do południowej nawy świątyni. W  XIX wieku kościół przebudowano i poszerzono, nadając mu obecny kształt. W 2010 roku świątynia została uszkodzona przez powódź, a następnie wyremontowana.

Kościół usytuowany jest w centrum wsi, niedaleko Rynku, nad rzeką Stradomką. Leży na Szlaku Architektury Drewnianej. Jest to świątynia późnogotycka, drewniana, konstrukcji zrębowej, oszalowana, orientowana i jednonawowa. Kaplica z boku nawy jest zamknięta prostokątnie, zwieńczona kopułą z wieżyczką z latarnią. Świątynię nakrywa dwuspadowy dach z wieżyczką na sygnaturkę, zwieńczoną barokowym hełmem z latarnią. Kościół, który został zbudowany jako budowla zrębowa, został obłożony i pokryty gontem.

Wyposażenie wnętrza jest barokowe. Główny ołtarz późnobarokowy jest prawdopodobnie dziełem lokalnego snycerza i rzeźbiarza Piotra Korneckiego z Gdowa. Zdobią go obrazy ołtarzowe wykonane dawną technologią malarstwa tablicowego, temperowego ze złoceniami. Z XVI wieku pochodzi późnogotycki posąg Zmartwychwstałego Chrystusa oraz kamienna chrzcielnica. Z XIX wieku pochodzi, otoczony wielką czcią przez mieszkańców Łapanowa, obraz Matki Boskiej Gromnicznej, który obok tablicowego obrazu świętej Anny, stanowi jedną z osobliwości łapanowskiego kościoła.