Renesansowy pałac powstał w latach 1585–1595 z inicjatywy biskupa krakowskiego Piotra Myszkowskiego, przyjaciela Jana Kochanowskiego, oraz jego bratanka starosty chęcińskiego Piotra Myszkowskiego. Budowę prowadzono według planów królewskiego architekta Santi Gucciego z Florencji. Na początku XVIII wieku zamek przeszedł w ręce rodu Wielopolskich. W 1809 roku zdewastowały obiekt dla hrabiego Franciszka Wielopolskiego przebudował architekt Józef Lebroni, który usunął renesansowe szczyty i nadał zamkowi barokowy charakter. W latach 1841–1846 dla Aleksandra Wielopolskiego, centralny ryzalit zamku architekt Karol Kremer nadbudował o trzecie, neogotyckie piętro, według projektu Friedricha Augusta Stülera.

Pałac zajmuje płaski taras na wzniesieniu ujęty murami oporowymi, z parą narożnych bastionów. Na tarasie znajduje się górny dziedziniec z dwoma parterowymi pawilonami z kaplicą i biblioteką, zbudowanymi na planie prostokąta, z loggiami kolumnowo-arkadowymi. Za tarasem był dziedziniec dolny, z którego droga dojazdowa prowadziła do bramy. Zbocze wzgórza opadające w kierunku miasta zajmował tarasowy ogród geometryczny. Pałac zbudowano na planie prostokąta z ryzalitami bocznymi mieszczącymi klatki schodowe. Budynek ma trzy kondygnacje i centralny ryzalit podwyższony o czwartą kondygnację. Gzymsy oddzielają dwie dolne, boniowane kondygnacje od górnych gładkich. Trzecią kondygnację wieńczy gzyms, ryzality wschodni i zachodni kończą narożne wieżyczki krenelażowe, a północny i południowy późnobarokowe szczyty

Zamek omijały silne działania wojenne, a przebudowy nie wpływały znacząco na jego wygląd. Zachowało się wiele renesansowych detali architektonicznych. Z systemu obronnego przetrwała kurtyna ze strzelnicami i pozostałościami bastionu. Pałac położony na wzgórzu otacza starodrzew.

Po zniszczeniach drugiej wojny światowej, w 1949 roku zamek odremontowano na szkołę. Obecnie mieści Stowarzyszenie Mirów prowadzące Zespół Niepublicznych Szkół i Placówek Oświatowych.