Jego konstrukcja jest zrębowa, czyli ściany zrobione są z układanych poziomo beli drewna. Drewniany jest też dach. Na początku XVII wieku dobudowana została wieża, którą później podwyższono. Chodziło o nadanie kościołowi większej okazałości, a zarazem cech panującego stylu – baroku.

Osobliwością kościoła jest piętrowa zakrystia oraz barokowe wyposażenie z XVII–XVIII wieku. Ołtarz szafkowy ze skrzydłami zawiera obrazy „Ecce Homo” i Matki Bożej Bolesnej. W miejscu niezachowanego obrazu środkowego jest wymalowany na desce obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, a powyżej obraz świętego Andrzeja. Na zwieńczeniu ołtarza - na samej górze - znajduje się płaskorzeźba „Oka Bożego”. Kamienna chrzcielnica wykonana została prawdopodobnie w XVI wieku. Prezbiterium dla duchownych jest niższe od nawy dla wiernych. Części te oddziela ściana arkady tęczowej, zamknięta półkoliście z krucyfiksem na belce tęczowej. 

Obrazy pochodzą z XVI wieku, a są podarunkiem królowej Anny Jagiellonki dla jej dwórki. Obdarowana miała na imię Małgorzata, a była żoną ówczesnego właściciela Graboszyc i fundatora kościoła - Dionizego (Dziwisza) Brandysa. Co ciekawe, zbudował on naprzeciw kościoła dwór obronny.

Kościół odnowiono w 1975 roku. W trakcie prac konserwatorskich odtworzono kolorystykę barokowej nadbudowy wieży oraz hełmów: wieżowego i wieżyczki na najmniejszy dzwon (sygnaturkę), po czym po kolejnej konserwacji zrezygnowano z polichromii.

Kościół posiada nowoczesne zabezpieczenie, które w razie pożaru rozpyla na dachu mgłę wodną. To pozwala zyskać czas potrzebny do opanowania pożaru przez strażaków.

Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Małopolskiego.