Cerkiew zbudowana w latach 1928–1929 w stylu wschodniołemkowskim, po drugiej wojnie światowej i wysiedleniu ludności łemkowskiej w ramach akcji Wisła w 1947 roku popadła w ruinę. Urządzono w niej owczarnię. Przywrócenie cerkwi do funkcji liturgicznych nastąpiło w 1958 roku po powrocie części wysiedleńców i reaktywacji parafii prawosławnej. W latach 1968–1969 cerkiew gruntownie wyremontowano.

To budynek drewniany konstrukcji zrębowej ze ścianami oszalowanymi poziomymi deskami, trójdzielny z szeroką, prostokątną nawą, prezbiterium zakończonym trójbocznie z zakrystią, bez wieży, z prostokątnymi oknami, dachami dwuspadowymi i połaciowymi krytymi blachą z wieżyczkami z pozornymi latarniami z baniastymi hełmami. Charakterystyczna jest kamienno-ceglana podmurówka z kamiennymi skosami z wykutymi krzyżami.

Pierwszy ikonostas przywieziono do Bartnego po 1936 roku z rozebranej cerkwi na Chełmszczyźnie. Wywieziono go 1947 roku, zachowały się tylko carskie wrota. Obecny ikonostas skomponowano z ikon współczesnych. W 2008 roku w czasie remontu ścian rozebrano ikonostas pomalowany na wrzosowy kolor ze złoceniami. W czasie jego renowacji odkryto pierwotny jasnobłękitny kolor i srebrzenia, do których powrócono. Kolor błękitny świadczy o pochodzeniu ikonostasu z cerkwi poświęconej Bogurodzicy, w błękicie urządzono też ołtarz i cześć nawy. Nad królewskimi wrotami umieszczono drugą kopię Poczajowskiej Bogurodzicy, pierwszą zabrali ze sobą wysiedlani Łemkowie. Zaginione ikony odtworzono ze starych zdjęć, ikonę świętych Kosmy i Damiana z greckiego wzoru. Na parapecie chóru muzycznego widać 12 owalnych ikon proroków pochodzących z nieistniejącej świątyni ze Świerżowej Ruskiej. Kryształowy żyrandol-pająk pochodzi z miejscowej świątyni greckokatolickiej.

Wokół cerkwi w 1995 roku wycięto drzewa. Obok niej stoją trzy kamienne krzyże prawosławne i figura Matki Bożej Różańcowej Niepokalanie Poczętej. W 2017 roku postawiono wolnostojącą dzwonnicę z czterema dzwonami.