Drewniana cerkiew konstrukcji zrębowe, ma trójdzielny układ i zwieńczenia nawiązujące do architektury łemkowskiej. Składa się z nawy, prezbiterium i przybudówki wykorzystywanej na zakrystię. Każdą z części kryje oddzielny dach wielospadowy, a kruchtę dwuspadowy. Nad dachami górują wieżyczki z baniastymi hełmami z latarniami. Dach przybudówki wieńczoną niewielkie kopułki.

Całe wnętrze zdobią barokowo-klasycystyczne polichromie wykonane lub odnowione w 1928 roku, na ścianach o motywach architektonicznych, a na płaskich stropach z fasetami figuralne sceny biblijne. Wystrój wnętrza pochodzi z XVIII–XIX wieku. Ikonostas z drugiej połowy XIX wieku zdobi bogata, barokowa dekoracja snycerska. Przed ikonostasem znajduje się ołtarz z XIX wieku z baldachimem i tabernakulum w kształcie konfesji. W nawie widać rokokowe ołtarze boczne z ikonami oraz obrazy i feretrony z ikonami z XVIII i XIX wieku.

Teren otoczony jest kamiennym murem, w którym zachowały się trzy kaplice z pierwotnych pięciu.