Dawny właściciel Tarnowa Jan Amor Tarnowski sprowadził do miasta bernardynów i ufundował dla nich klasztor. Pierwotny kościół i klasztor sprowadzonych do Tarnowa w 1459 roku bernardynów był konstrukcji drewnianej i miał charakter tymczasowy. Dziesięć lat później na jego miejscu zbudował murowany zespół klasztorny otoczony murem, składający się z gotyckiego kościoła Matki Boskiej Śnieżnej, trzech skrzydeł klasztornych z wirydarzem i budynków gospodarczych. Po zajęciu Tarnowa przez Austriaków nastąpił proces likwidacji klasztoru, który ostatecznie nastąpił w sierpniu 1789 roku. Zakonnicy opuścili wtedy kościół oraz klasztor i pozwolono im się przenieść do nieużytkowanych już wtedy zabudowań klasztoru bernardynek. Opuszczone budynki klasztorne były później wykorzystywane na magazyny oraz prawdopodobnie wynajmowane osobom prywatnym i szkole powszechnej. Tarnowscy bernardyni, przeniesieni do opuszczonego wcześniej klasztoru sióstr bernardynek, funkcjonują do dzisiaj. Jest to kościół Podwyższenia Krzyża Świętego, w którym znajduje się cudowny obraz Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Bolesnej z XVI wieku. 

Ojcowie Bernardyni od 1941 r. prowadzą kuchnię dla ubogich, która wydaje kilkadziesiąt posiłków dziennie. W 2007 r. otwarto nowy budynek przeznaczony na ten cel (wybudowany z pomocą biskupa tarnowskiego Wiktora Skworca) i oddając patronatowi św. Szymona z Lipnicy, jako żywy pomnik wdzięczności za jego kanonizację.