Przed nadaniem Bochni praw miejskich w 1253 roku, istniał drewniany kościółek świętego Mikołaja. Na jego miejscu święta Kinga ufundowała kościół murowany, który przebudowano w 1353 roku. Świątynia płonęła kilka razy, ale udawało się ją odbudowywać. Na przełomie XV i XVI wieku był to już kościół halowy, czteroprzęsłowy z długim, trójbocznie zamkniętym prezbiterium, zakrystią i kaplicą, dzisiejszą świętej Kingi. Po kolejnym pożarze w 1655 roku w czasie potopu szwedzkiego, zrekonstruowano go w stylu barokowym. W miejsce filarów i arkad międzynawowych wstawiono półkoliste arkady wspierające sklepienia kolebkowe z lunetami i kolebkowo-krzyżowe. Ściany i filary opięto pilastrami, na sklepieniach umieszczono dekorację stiukową. W 1777 roku kościół restaurowano i dobudowano kaplicę Matki Boskiej. W XIX wieku dostawiono kruchty, skarbczyk i neogotycką sygnaturkę. Duży remont ratujący kościół przed zawaleniem spowodowanym szkodami górniczymi, przeprowadzono w latach 60. XX wieku. Dziś kościół jest mieszanką stylów gotyckiego i barokowego. Nie ma wieży tylko dwuspadowy zdobiony dach i późnogotycką fasadę z przełomu XV i XVI wieku, niespotykaną w Małopolsce, podpartą przyporami i zwieńczoną szczytem schodkowym z blendami i fryzem.

Wyposażenie jest barokowe i rokokowe z XVII–XIX wieku. Ołtarz główny fundacji konfederatów barskich, ołtarze boczne i rokokową ambonę wykonał w latach 1770–1772 Piotr Kornecki, który namalował też kilka obrazów, w tym świętego Mikołaja i świętej Kingi. Na chórze znajdują się późnobarokowe organy z drugiej połowy XVIII wieku. Kaplicę świętej Kingi regotyzowano w latach 1892–1893 pod kierunkiem Tadeusza Stryjeńskiego. Wyposażenie, witraże, stalle i ołtarz zaprojektował Jan Matejko.

W kaplicy Matki Boskiej z 1777 roku, powstałej z pieniędzy z bocheńskiej kopalni soli, znajduje się marmurowy ołtarz z uchodzącym za cudowny obrazem Matki Bożej Różańcowej – Pani Bocheńskiej, kopią Matki Bożej Jasnogórskiej. To dzieło nieznanego autora malowane na przełomie XV i XVI wieku na płótnie naciągniętym na deskę. Obraz koronowano w 1934 roku.

Obok kościoła stoi drewniana, wolnostojąca dzwonnica na kamiennej podstawie, konstrukcji słupowej, z ostrosłupowym gontowym hełmem. Na sąsiadującym z kościołem placu znajdują się: ołtarz polowy, pomnik Jana Pawła II i cztery dzwony z lat 90. XX wieku, upamiętniające dzwony stopione w pożarze dzwonnicy.